بررسی میزان شیوع صرع در ایران به روش مرور سیستماتیک و متاآنالیز

صرع یکی از بیماری های شایع در ایران است و دارای عوارض زیادی می باشد، هدف از انجام مطالعه بررسی میزان شیوع صرع در ایران به روش مرور سیستماتیک و متاآنالیز می باشد.
با استفاده از کلید واژه های معتبر و جستجو در پایگاه های SID (پایگاه جهاد دانشگاهی)،Google، PubMed، Scoupos، Scholar،Elsevier تعداد 9 مقاله در فاصله سال های 1381 تا 1389 در نواحی مختلف ایران انتخاب شد، جهت بررسی ناهمگنی در مطالعات از شاخص 2 Iاستفاده شد.
در مطالعه حاضر تعداد کل داده ها 7723 نفر بود. تعداد 9 مقاله در متا آنالیز نهایی وارد شدند میزان شیوع کلی صرع در ایران 5%]((95% CI: 8%-2%)[برآورد شد. این میزان در مطالعاتی که در مرکز کشور انجام شده بود 6%(11%-1%95% CI:) و در شمال کشور 1%(95%:3%-1%-95% CI:) و در شرق کشور 4%(95%: 11%- 3%-95% CI:) بود. مهمترین ریسک فاکتورها برای بیماری صرع ابتدا بیماری های جسمی با 39%(95%: 62%-15%95% CI:)، انواع تشنج ها 38% (65%-11%95% CI:)، بیماری های روانی 36% (57 %-15%95% CI:) و وراثت 26%(95%: 42%-9%95% CI:) برآورد شد.
شیوع صرع در ایران تا سال 1389، 5 درصد برآورد شدکه نسبت به آمار کشورهای مشابه بالاتر بوده و با افزایش سن شیوع کمتر شده است. برحسب منطقه جغرافیایی بیشترین فراوانی در مرکز کشور، سپس شرق و در نهایت شمال کشور بوده است و بیشترین عامل خطر زمینه ساز، بیماری های جسمی بوده است.