مقایسه کارایی فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی و فرآیند اکسیداسیون الکتریکی در تجزیه رنگ دی آزو ACID BLUE113 از محلول های آبی

پساب های رنگی با ورود به محیط، باعث بر هم خوردن جنبه های زیباشناختی و اکولوژیکی می گردد، ایجاد پدیده اوتریفیکاسیون در آب های سطحیاز بارزترین این مشکلات است. این فرآیندها با استفاده از جریان الکتریکی باعث تجزیه آلاینده ها می شوند. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی(EC) و فرآیند اکسیداسیون الکتریکی(EO)در تجزیه رنگ AB113 از محیط های آبی بود.
در این مطالعه تجربی، حذفرنگ AB113باغلظت هایمختلف، توسط فرآیندEC و فرآیندEO به فاصله دو سانتیمتر از هم مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیر پارامترهای(9-5)pH، ولتاژ 30-10 ولت(با محدوده آمپر 3-1 آمپر) و غلظت اولیه رنگ(500-50 میلی گرم در لیتر) در مدت زمان بهینه هر فرآیند مورد بررسی و سنجشغلظترنگ با روشذکرشده درکتاباستانداردمتدصورتگرفت.
یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده بیانگر این است که هر دو فرآیند کارایی بالایی در تجزیه رنگ دارند. در شرایط بهینه فرآیند انعقاد الکتروشیمیایی(ولتاژ 30 ولت، جریان 3 آمپر، pH=5، غلظت اولیه 50 میلی گرم در لیتر و مدت زمان 40 دقیقه) و فرآیند الکتروشیمیایی(ولتاژ 30 ولت، با جریان 3آمپر، pH=7،غلظت اولیه 50 میلی گرم در لیتر و زمان واکنش 50 دقیقه) راندمان حذف به ترتیب 73/ 93و 75/ 95 درصد به دست آمد. با تغییر شرایط آزمایش راندمان تجزیه در هر دو فرآیند کاهش پیدا می کند.
فرآیندهای مذکور، کارایی مناسبی در حذف رنگ آزوی AB113 دارد. pH، ولتاژ، غلظت اولیه رنگ و نوع الکترودها نقش تعیین کننده ای در راندمان فرآیندها دارند. تغییر هر یک از پارامترها باعث تغییر در راندمان تجزیه رنگمی شود..