ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی استان تهران از نظر مصارف کشاورزی با استفاده از مدل استنتاج فازی

مدیریت کیفیت آب از مسائل مهم جهانی به شمار می رود. در این تحقیق، کاربرد تئوری مجموعه فازی جهت ارزیابی کیفیت آب کشاورزی نشان داده شده است. ارزیابی فازی با استفاده از حدود تعیین شده توسط سازمان های مرتبط، سطح اطمینانی جهت قابلیت پذیرش آب برای مصارف کشاورزی ارائه می دهد. در این تحقیق به منظور ارزیابی کیفیت آب کشاورزی استان تهران به روش فازی، از 7 پارامتر موثر بر کیفیت آب زیرزمینی شامل نسبت جذب سدیم، کل مواد جامد محلول، درصد سدیم انحلالی، کلرور، سولفات، سدیم، و بی کربنات استفاده شده است. بدین منظور از داده های کیفی 178 چاه آب زیرزمینی در سال آبی 89-1388 استفاده گردید. با استفاده از مدل کیفی فازی، کیفیت آب زیرزمینی به سه رده مطلوب، قابل قبول و غیر قابل قبول تقسیم شد. نتایج نشان می دهد 134 نمونه در رده مطلوب و با سطح اطمینان 5/ 36% تا 3/ 76% و 38 نمونه در رده قابل قبول و با سطح اطمینان 7/ 23% تا 5/ 54% قرار گرفتند. 6 نمونه باقیمانده نیز در رده غیر قابل قبول و با حداکثر سطح اطمینان 7/ 28% قرار گرفتند.