تاثیر غلظت های مختلف مس و نیکل بر روی برخی شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی در گیاه بامیه (Hibiscus esculentus L.)

مس و نیکل از عناصر ضروری برای فرایندهای پایه سلولی به شمار می روند اما در غلظت های بالا برای گیاهان سمی می باشند. در مطالعه حاضر دانه رست های 4 روزه به گلدان های 1 لیتری محتوی محلول هوگلند انتقال داده شدند. پس از 10 روز به منظور تیمار، فلزات مس و نیکل به صورت سولفات مس) (CuSO4 و سولفات نیکل NiSO4) (و در غلظت های (0، 25، 50، 100و 200 میکرو مولار) به طور جداگانه به محیط کشت اضافه شدند. نتایج نشان داد که در گیاهان تحت تاثیر تمام غلظت های مس و نیکل میزان رنگیزه های فتوسنتزی، سطح برگ، میزان رشد طولی، وزن تر و وزن خشک تحت تاثیر تیمارهای 50، 100و200 میکرو مولار مس و تیمارهای 100و200 میکرو مولار نیکل در مقایسه با نمونه های شاهد کاهش یافته اند. محتوای قند محلول اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار تمام غلظت های نیکل و غلظت های50، 100و200 میکرو مولار مس افزایش معنی داری را نسبت به نمونه های شاهد نشان داد. به علاوه میزان مالون دی آلدئید پراکسید هیدروژن و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان (کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز) در اندام هوایی و ریشه گیاهان تحت تیمار غلظت های 50، 100و میکرو مولار 200 مس و نیکل افزایش چشم گیری را نسبت به نمونه های شاهد داشتند. نتایج نشان داد که غلظت های بالای مس و نیکل اثرات منفی بر روی گیاه بامیه دارند و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدان و تولید پراکسید هیدروژن ممکن است به عنوان یک شاخص برای حساسیت به مس و نیکل به شمار رود.