امکان سنجی و اجرای طرح خیابان کامل در ایران برای دستیابی به توسعه پایدار محله محور (نمونه موردی: خیابان ایران زمین، محله شهرک قدس، منطقه دو شهرداری تهران)

گسترش افقی و عمودی شهرهای امروزی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که ماشینی شدن و وابستگی به وسیله نقلیه و به تبع آن گسترش شبکه های حمل و نقلی را به یک ضرورت، و نه یک انتخاب تبدیل کرده است. اما شهرها تنها در صورت رعایت تعادل در اختصاص زیرساختها و کاربری های مختلف، قادر به ادامه حیات و پایداری هستند. از جمله ایده های جدید در برنامه ریزی شهری و حمل ونقل شهری طرح خیابان کامل1 است. در این مقاله ضمن معرفی مفهوم «خیابان کامل»، با مطالعه موردی محله شهرک قدس، امکان سنجی اجرای طرح «خیابان کامل» و چگونگی اجرای آن در خیابان ایران زمین بررسی می گردد. مقاله حاضر با هدف امکان سنجی و اجرای طرح «خیابان کامل» در ایران، از نوع تحقیقات کاربردی است که با کمک روش کمی و کیفی انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده های کمی با نرم افزار SPSS و تحلیل داده های کیفی، با روش سنجش و تحلیل استراتژیک محیطی انجام شده است. در این مقاله 3 الگوی ممکن برای تبدیل خیابان ایران زمین به یک خیابان کامل طراحی و معرفی شده اند. سپس به ارزیابی و تحلیل تطبیقی این الگوها پرداخته شده است و الگوهای پیشنهادی، در این مرحله با معیار اهداف طرح در جهت تحقق توسعه پایدار ارزیابی شده اند و از آن میان هر یک امتیاز بیشتری کسب نمود به عنوان گزینه بهینه برگزیده شد. نتایج حاصل از تحلیل ها و طرح پیشنهادی بیانگر قابلیت مناسب اجرای طرح «خیابان کامل» ایران زمین برای دستیابی به توسعه پایدار و همچنین ارتقای کیفی زندگی و افزایش سرزندگی در محله شهرک قدس است.