بررسی توزیع مکانی کیفیت آب زیرزمینی با استفاده از مدل های MLP، LS-SVM و زمین آماری

کنترل کیفیت آب زیرزمینی به علت کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مدل های زمین آماری، روش های توسعه یافته پهنه بندی برای پیش بینی مکانی ومیانیابی پارامترهای آب زیرزمینی محسوب می شود. در این پژوهش روش های IDW، کریجینگ و کوکریجینگ در زمین آمار با مدل های پرسپترون چند لایه و مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان برای پیش بینی توزیع مکانی پارامتر EC آب زیرزمینی بررسی و با یکدیگر مقایسه شد. داده ها از 120 چاه در دشت مشهد جمع آوری شد. بعد از نرمال کردن داده ها به منظور استفاده در مدل های زمین آماری، واریوگرام ها ترسیم و برای انتخاب مدل مناسب، کمترین RSS استفاده شد. سپس با استفاده از اعتبارسنجی متقابل و معیار RMSE، بهترین مدل درونیابی انتخاب شد. برای مقایسه سه مدل از 25 درصد داده های مشاهده ای استفاده و پارامترهای آماری RMSE، R2 و MAE تعیین شدند. نتایج نشان داد که برای درونیابی کیفیت آب زیرزمینی روش کوکریجینگ نسبت به کریجینگ ارجحیت دارند. مدل پرسپترون چند لایه با دقت RMSE برابر 9/369میکروموس بر سانتی متر، R2 برابر 932/0 و MAE برابر 78/265 میکروموس بر سانتی متر نسبت به دیگر مدل ها از دقت بیشتری برخوردار است.