مقایسه سطح پروژسترون سرمی روز 14 و پیامد بارداری در بیماران تحت سیکل های تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم

سطح پروژسترون سرمی در مراحل ابتدایی (حتی از 4 هفته نخست) حاملگی، انعکاسی از ارتباط دو جانبه بین جنین و جسم زرد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه سطح سرمی پروژسترون در روز 14 پس از انتقال جنین در سه گروه از بیماران تحت سیکل های تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (Intracytoplasmic sperm injection یا ICSI) با حاملگی طبیعی (حاملگی با تولد زنده)، حاملگی غیر طبیعی (سقط، حاملگی خارج رحمی و حاملگی بیوشیمیایی) و غیر حامله بود.
103 بیمار تحت ICSI به صورت گذشته نگر ارزیابی و بر اساس نتایج حاملگی به سه گروه «حاملگی طبیعی، حاملگی غیر طبیعی و غیر حامله» تقسیم شدند. صفات پایه مربوط به تحریک و سطح پروژسترون سرمی در روز 14 پس از انتقال جنین در بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت.
سطح پروژسترون بین سه گروه تفاوت معنی داری را نشان داد و در گروه های حاملگی طبیعی، حاملگی غیر طبیعی و غیر حامله به ترتیب مقادیر 3/ 54، 8/ 39 و 2/ 26 نانوگرم بر میلی لیتر به دست آمد (001/ 0 > P). تفاوتی از نظر سن (081/ 0 = P)، شاخص توده بدنی (247/ 0 = P)، سطح پایه (FSH (Follicle-stimulating hormone) (P = 0.133، سطح پایه AMH (Anti-Mullerian hormone) (576/0 = P)، ناباروری با علت مردانه (790/ 0 = P)، تعداد کل تخمک های کسب شده (891/ 0 = P)، تعداد تخمک های مرحله متافاز 2 (918/ 0 = P) و سطح استرادیول در روز تجویز HCG (Human menopausal gonadotropin یا HMG) (P = 0.838) بین سه گروه مشاهده نشد. حد تفسیر برای سطح پروژسترون سرمی در روز 14 پس از انتقال جنین 5/ 39 نانوگرم بر میلی لیتر با حساسیت 62 درصد و ویژگی 69 درصد محاسبه شد.
با وجود استفاده از مکمل های پروژسترونی، سطح پروژسترون روز 14 پس از انتقال جنین در زنان با حاملگی طبیعی به دنبال ICSI به صورت معنی داری بالاتر از دو گروه دیگر می باشد.