رهایش آهسته پیریدوستیگمین بروماید از هیدروژل قابل تزریق و حساس به دمای کیتوسان در شرایط برون تنی

داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعالیت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشت پذیر است که در پیش گیری از مسمومیت با سم سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفاده از محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانه ی آهسته ی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود.ابتدا حساسیت دمایی و خواص رئولوژیکی محلول 2% وزنی/حجمی کیتوسان در محلول 10 مولار اسیدکلریدریک و درصدهای مختلف نمک گلیسرول فسفات مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت، رهایش داروی پیریدوستیگمین بروماید ازین سامانه ی حساس به دمای قابل تزریق بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که افزایش میزان نمک گلیسرول فسفات در محلول کیتوسان موجب افزایش آهسته PH، کاهش زمان ژل شدن محلول، کاهش مدول الاستیک و استحکام ژل می شود. اثر غلظت نمک گلیسرول فسفات بر رفتار برگشت پذیری ژل نیز بررسی و مشخص شد که در غلظت های بالا از گلیسرول فسفات، ژل های حاصل غیر برگشت پذیر است. درمقابل، با کاهش غلظت نمک فسفاتی، خاصیت برگشت پذیری مشاهده شد. مطالعه های رهایش دارو نشان داد که هیدروژل حاوی w/v 2%کیتوسان و w/v16%نمک گلیسرول فسفات می تواند رهایش آهسته ی دارو را برای یک دوره ی 4 روزه فراهم نماید. همچنین سازوکار غالب در فرایند رهایش دارو ازین هیدروژل، سازوکار نفوذ فیکی است.