تحلیل ساختاری همزیه سیاب در رثای امام حسین(ع)

«رثاء»، یکی از برجسته ترین اغراض شعر حسینی در همه دوره ها به شمار می-آید و از آن جایی که مصیبت امام حسین(ع) از دردناک ترین مصیبت هایی است که جهان اسلام را در برگرفته، شعر رثای حسینی هیچ گاه و در هیچ دوره ای متوقف نشده است و شعرا با دردناک ترین عبارات و لطیف ترین اسالیب غم و اندوه، به توصیف مقتل امام حسین(ع) پرداخته اند.
شاعران معاصر نیز بسیار تحت تاثیر این حادثه قرار گرفته و آن را به رشته نظم کشیده اند. در این مقاله، قصیده سیاب تحت عنوان «اشک خاموش» از نقطه نظر شکلی و محتوایی مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد تا توان شاعر در سرودن مرثیه، ارزیابی و تا حد امکان ویژگی های آن مشخص گردد و نیز مشخص شود که حادثه کربلا، مرزهای زمانی و مکانی و محدوده های قومی، ملی و مذهبی را در نوردیده است.