جایگاه آموزش فرا-متدیک در برنامه های تربیت معلم در آموزشگاه های زبان ایران

اخیرا،آموزش زبان انگلیسی شاهد تغییراز جهت یابی متدیک به فرا-متدیک آموزش زبان بوده است. در نتیجه تمرکز بعضی از برنامه های تربیت معلم آموزش زبان دوم بر روی جنبه های اجتماعی-سیاسی آموزش زبان انگلیسی (میلر, 2004) و ارتباط آن با تقویت و یا تغییر وضعیت موجود (کوماراوادیولو, 2003 الف) تغییر یافته است.با این وجود,هنوز در خیلی از کشورها مثل ایران برنامه های تربیت معلم آموزش زبان همچنان تاکید بر جنبه های تکنیکی با استفاده از روش های متدیک آموزش زبان دارند و ازبکار گیری روش های انتقادی و اجتماعی-سیاسی آموزش زبان اجتناب میکنند. این تحقیق انجام شد برای اینکه نشان دهد آیا روش های برگزاری دوره های تربیت معلم همراستا و یا بر خلاف اجرای روش فرا-متدیک آموزش زبان هستند وعلاوه بر پرسیدن نظر مدرسان زبان انگلیسی در مورد روش های متداول تربیت معلم در آموزشگاه های زبان انگلیسی در ایران, پایه های آموزشی و اعتقادی آنها نیز بررسی شد. بدین منظورمصاحبه هایی از 23 مدرس زبان انگلیسی در مورد موقعیت, محتوا و روند برنامه های تربیت معلمی که شرکت کرده بودند انجام شد. بررسی داده ها که با تکیه بر گروند تئوری انجام شد معرف سه تم بود: شراکت کم ویا عدم شراکت شاگرد معلمها در برنامه ریزی درسی و اجرای آن, بکارگیری عمده روش انتقالی در تدریس, و تاکید بر جنبه های زبانی و تکنیی.