ابعاد اخلاقی در جهت توسعه کاربردی ژن درمانی

امروزه ژن درمانی در راستای بهبود سلامت انسان و درمان بیمارانی که بیماری آنها در اثر نقص کارکرد ژنی است با سرعت و دقت فوق العاده ای به کمک روش های پیچیده ملکولی و در عین حال خارق العاده وارد شده است و راه های جدیدی را برای درمان بیمارانی گشوده است که در گذشته امیدی برای بهبود آن ها وجود نداشت. در ژن درمانی ابتدا ژن سالم را از افراد سالم جدا سازی می کنند سپس ژن جدا شده را تکثیر و در مرحله ی بعد به وسیله یک حامل به سلول های بافت موردنظر بیمار انتقال می دهند که این حامل ها می توانند ویروسی یا غیر ویروسی باشند، آنگاه در درون سلول های بافتی که حامل وارد می شود، ژن سالم می تواند با کارکرد طبیعی خود نقص مورد نظر را برطرف کند، اما درحال حاضر به دلیل مشکلات خاص موجود، ژن درمانی نتوانسته کاربرد و جایگاه واقعی خود را به عنوان یک روش درمانی مناسب پیدا کند. در این مقاله تلاش شده است که با تاکید بر اهمیت ژن درمانی در راستای بهبود سلامت انسان، به خطرات ناشی از آن پرداخته شود و با در نظر گرفتن ابعاد اخلاقی، در جهت توسعه کاربردی آن صحبت شود.