مدل سازی تغییرات کاربری اراضی با استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل LCM (پژوهش موردی: منطقه کوهمره سرخی استان فارس)

پیش بینی و ارزیابی پتانسیل الگوهای کاربری زمین از طریق مدل سازی می تواند به برنامه ریزان محیط زیست و مدیران منابع طبیعی برای تصمیمات آگاهانه تر کمک کند. هدف از این پژوهش استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل سازی تغییرات کاربری اراضی منطقه کوهمره سرخی استان فارس است. بدین منظور نقشه های کاربری اراضی با استفاده از تصاویر لندست در سه دوره زمانی مربوط به سال های 1366، 1379 و 1391 تهیه شدند. سپس صحت سنجی نقشه ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. نتایج آشکارسازی تغییرات دوره اول (1366 تا 1379) با ضریب کاپای 83 نشان می دهد که بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (4224/24 هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه جنگل (3953/75 هکتار) رخ داده است. براساس این تغییرات و انتخاب 10 متغیر مستقل، مدل سازی پتانسیل تبدیل کاربری برای سال 1391، با استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل LCM انجام شد، سپس با روش زنجیره مارکوف نقشه کاربری اراضی برای سال 1391 پیش بینی شد. نتیجه ماتریس خطا بین نقشه به دست آمده از مدل سازی و نقشه کاربری اراضی استخراج شده از تصویر لندست1391، ضریب کاپای 75 است. در مرحله بعد نتایج آشکارسازی تغییرات دوره دوم (1379 تا 1391) با ضریب کاپای 88 نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (1871/82 هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه جنگل (3082/05 هکتار) رخ داده است. باتوجه به تغییرات دوره دوم، نقشه کاربری اراضی برای سال 1403 پیش بینی شد و مشخص شد که بیشترین تغییر کاربری نسبت به سال 1391 در ناحیه کشاورزی آبی است.