تاثیر نوع فرایند خمیرسازی بر سیلیس زدایی از لیکور سیاه کلش برنج

کلش برنج در کشورهای فاقد منابع چوبی کافی می تواند به عنوان یکی از مواد اولیه مناسب برای تولید خمیرکاغذ شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد. اما سیلیس موجود در کلش محدودیت هایی را برای کاربرد این ماده در صنایع کاغذسازی ایجاد می کند و همچنین بخش هایی نظیر آماده سازی ماده اولیه، دیگ پخت، سیستم بازیابی مواد شیمیایی، سودسازی، ماشین کاغذ و نیز بازیابی انرژی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق تاثیر فرایند های مختلف خمیر سازی سودا، سودا- آنتراکینون و اسید فرمیک بر میزان سیلیس زدایی از کلش برنج در سه محدوده عدد کاپای 15، 25 و 35 بررسی شده است. نتایج نشان داده است که در فرایند پخت سودا با افزایش غلظت ماده شیمیایی پخت و در نتیجه کاهش عدد کاپا از 35 به 15، میزان سیلیس موجود در خمیرکاغذ از 27/17 به 41/7 درصد کاهش یافته در حالی که همزمان میزان سیلیس موجود در لیکور سیاه نیز از 34/1 به 20/11 درصد افزایش یافته است. در فرایند سودا - آنتراکینون میزان سیلیس موجود در لیکور سیاه در حدود 115درصد کمتر از فرایند سودا بوده است. نتایج در خمیرسازی اسید فرمیک در مقایسه با فرایندهای متداول ذکر شده کاملا متفاوت بوده و نشان داده است که مقدار سیلیس خمیرکاغذ با کاهش عدد کاپا از 35 به 15 افزایش یافته است. به طوری که میزان سیلیس موجود در خمیرکاغذ در عدد کاپای 15 به مقدار 18 درصد بوده است. بنابراین در صورت استفاده از فرایندهای خمیر سازی سودا- آنتراکینون و اسید فرمیک نه تنها می توان کاهش قابل ملاحظه ای در سیلیس موجود در لیکور سیاه ایجاد کرد بلکه تولید خمیرکاغذ شیمیایی بدون مشکلات زیست محیطی نیز اقتصادی تر گردد.