بررسی انگیزه تحصیلی و عوامل مرتبط با آن از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

در میان عوامل متعدد و گوناگون فردی و محیطی تاثیرگذار بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان، انگیزش نقش برجسته و بلکه مهمتری را ایفا می نماید. شناخت انگیزه تحصیلی مدرس را در انتخاب مناسب تدابیر و فعالیت های یاددهی و یادگیری و تعامل اثربخش با فراگیران و در نهایت افزایش اثربخشی تدریس یاری می نماید. هدف این مطالعه بررسی میزان انگیزه تحصیلی و عوامل موثر بر آن در دانشجویان پرستاری بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد 155نفر از دانشجویان پرستاری، به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات فردی و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه که دارای 4 بعد انگیزه های فیزیولوژیک اولیه- ثانویه، روانی- اجتماعی، معنوی و آموزشی بود. پایایی پرسشنامه از طریق آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (86/0= α). درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی، آزمون های همبستگی پیرسون، اسپیرمن، t مستقل و multiple response مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار انگیزه تحصیلی دانشجویان 2/19 ± 3/86 بود و 7/50 درصد از دانشجویان دارای انگیزه تحصیلی بالاتر از میانگین بودند. در بعد معنوی 6/60 درصد و در بعد روانی- اجتماعی 7/49 درصد از دانشجویان نمرات بالاتر از میانگین داشتند. بین انگیزه و ترم تحصیلی ارتباط معکوس و معنی داری آماری مشاهده شد (007/0= P، 21/0- = r). همچنین ارتباط معنی داری آماری میان تاهل و انگیزه تحصیلی دیده شد (01/0 > P). بیشترین عواملی که در افزایش انگیزه تحصیلی دانشجویان تاثیر داشتند به ترتیب: نائل شدن به خدمت به همنوع (6/71 درصد)، فراهم سازی موقعیت های بیشتر برای کمک به خانواده (7/69 درصد) و دستیابی به یک زندگی شرافتمندانه (8/65 درصد) بودند. عواملی همچون امور محوله سطح پائین به دانشجویان در بالین (4/59 درصد)، دیدگاه پزشکان (6/51 درصد)، دیدگاه جامعه (3/50 درصد) و نحوه برخورد پزشکان (3/50 درصد) نیز به عنوان مهم ترین عوامل کاهش دهنده انگیزه تحصیلی مشخص گردیدند.
نتایج نشان داد انگیزه تحصیلی دانشجویان در حد متوسط بوده و میزان انگیزه با افزایش سنوات تحصیلی کاهش می یابد. به نظر می رسد با اصلاح دید جامعه و تیم درمانی بتوان سبب ارتقاء انگیزه در دانشجویان پرستاری گردید.