شیوع فرسودگی شغلی در دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان و اصفهان در سال1392

فرسودگی یک واکنش آسیب زا در پاسخ به استرس کاری طولانی مدت می باشد و باعث بروز انواع بیماری های جسمی، روانی و عدم ارتباط مطلوب با گیرنده خدمت می شود. دوره دستیاری پزشکی دوره ای است که سطح بالایی از انرژی جسمی و روانی را طلب می کند و باتوجه به روابط پراسترس بیمار – پزشک یکی از تنش زاترین مشاغل می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان فرسودگی شغلی در دستیاران پزشکی انجام شد.
این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 160 دستیار پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان و اصفهان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ و اطلاعات جمعیت شناختی، انجام شد. پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ دارای سه زیر مقیاس خستگی عاطفی مسخ شخصیت وکفایت شخصی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
9/96درصد دستیاران دارای درجاتی از فرسودگی شغلی بودند. 5/42 درصد فرسودگی خفیف، 1/53 درصد فرسودگی متوسط و 3/1 درصد فرسودگی شدید بودند. 9/ 98 درصد دستیاران زن و 5/94 درصد دستیاران مرد دارای فرسودگی شغلی بودند. میانگین نمره فرسودگی شغلی افراد مجرد نسبت به افراد متاهل و دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال های بالاتر به طور معناداری بیشتر بود (04/0 p = و 44/0 p =). فراوانی مسخ شخصیت دستیاران رشته داخلی و زیر مجموعه آن ازدستیاران رشته جراحی بطور معناداری بیشتر بود (04/0 p=). فراوانی خستگی عاطفی در دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال های بالاتر (03 / 0 (p= و دستیاران مجرد نسبت به دستیاران متاهل بالاتر بود (05 / 0 p<). بین جنس، سن، رشته تحصیلی و محل تحصیل با فرسودگی شغلی ارتباط معناداری یافت نشد.
اکثریت دستیاران پزشکی دارای فرسودگی شغلی بودند لذا انجام مطالعات بیشتر برای یافتن راه حلی برای کاهش فرسودگی شغلی دستیاران ضروری می باشد. با توجه به اهمیت حرفه پزشکی و نقش آن در سلامت افراد جامعه، لازم است دستیاران پزشکی به صورت دوره ای از نظر فرسودگی شغلی مورد ارزیابی قرار گیرند و مراکز مشاوره تخصصی برایشان فراهم گردد.