بررسی عوامل تاثیرگذار بر میزان اشتغال زایی بخش خصوصی در صنعت ورزش

شرایط جهان امروز و بروز مشکلات بسیار در ساختارهای دولتی و نظام اداری کشورها به ویژه رکود اقتصادی، ضرورت انجام اصلاحات در اقتصاد و واگذاری بسیاری از اقدامات اجرایی به مردم در قالب بخش های خصوصی را خاطر نشان می سازد. طی دو دهه اخیر مکانیزم های خصوصی سازی در بسیاری از کشورها طراحی و به مرحله اجرا درآمده است و از آن به عنوان راه حلی در جهت منطقی نمودن ساختار اجتماعی جامعه، کاهش بار مالی دستگاه ها بر بودجه دولت، تجهیز منابع مالی و افزایش نیروهای تخصصی و تلاشی در جهت اشتغال زایی بهره گیری شده است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی عوامل موثر بر میزان اشتغال زایی بخش خصوصی در صنعت ورزش است. روش این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده و جامعه آماری آن 1406 مدیر شاغل در اماکن ورزشی خصوصی شهر تهران در سال 1391 می باشد که از میان آن ها 256 مدیر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایو فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که پایایی آن به روش آلفای کرونباخ(85/0= α(بدست آمد. در بخش آزمون فرضیات از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان داد که بین سرمایه گذاری اولیه و میزان اشتغال زایی یک رابطه خطی مستقیم وجود دارد؛ بدین معنی که به منظور اشتغال زایی صنعت ورزش به ویژه توسط بخش خصوصی، نیاز به جذب سرمایه گذاری بیشتری می باشد. بین درآمد خالص بخش خصوصی از سرمایه گذاری در ورزش و میزان اشتغال زایی رابطه مستقیم برقرار است و بخش خصوصی با کسب درآمد بیشتر، زمینه رابرای ایجاد اشتغال بیشتر فراهم می سازد. همچنین یافته های تحقیق نشان داد که بین محدودیت های مالی و میزان اشتغال زایی پیوند آماری معکوسی وجود داشته و افزایش محدودیت های مالی بخش خصوصی، کاهش اشتغال زایی را به دنبال خواهد داشت. بین میزان استفاده از تسهیلات بانکی در ورزش و میزان اشتغال زایی یک رابطه خطی ضعیف برقرار است؛ به عبارت دیگر افزایش یا کاهش میزان استفاده از تسهیلات بانکی در ورزش با افزایش و یا کاهش میزان اشتغال زایی در ارتباط می باشد.