تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی ژله ی وارتون بند ناف انسان به سلول های تولید کننده ی انسولین در محیط آزمایشگاهی

دیابت یکی از بیماری های مزمن عمده ی متابولیک می باشد. پیوند جزایر لانگرهانس روشی برای درمان دیابت است ولی به علت مشکلاتی مانند رد سیستم ایمنی و کمبود جزایر اهداء کننده محدود می شود. سلول های بنیادی مزانشیمی قابلیت تمایز به سلول های تولید کننده انسولین را دارا هستند. در این مطالعه، تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسان (HUMSCS) به سلول های بتا، را بررسی می کنیم.
نمونه بند ناف انسان بعد از اتمام زایمان (سزارین) از بیمارستان حافظ جمع آوری شد. HUMSCS تحت شرایط استریل در سه مرحله به مدت 20 روز در مجاورت محیط کشت DMEM- F12، رتینوئیک اسید، فاکتور رشد اپیدرمی(EGF)، اگزندین-4، نیکوتینیک اسید، سرم جنین گاوی (FBS) و آنتی بیوتیک به سلول های تولید کننده انسولین (Islets) تمایز داده شد. از رنگ آمیزی DTZ برای حضور انسولین و از رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلی مراز (RT-PCR) برای شناسایی بیان ژن انسولین، PDX1 و NGN3 استفاده شد. همچنین ترشح انسولین توسط تست ایمونورادیومتریک ارزیابی شد.
HUMSCS تحت شرایط فوق به تدریج از سلول های دوکی شکل فیبروبلاستی به سلول های اپیتلوئید و سرانجام به Islets تغییر شکل دادند. آزمایشات RT-PCR نشان داد که سلول ها نشان دهنده ی انسولین و ژن های PDX1 و NGN3 هستند و با استفاده از رنگ DTZ سلول های Islet-like cell به رنگ قرمز رویت و ترشح انسولین نشان داده شد.
HUMSCS دارای توانایی تمایز بهIslet-like cells در محیط آزمایشگاهی است و شاید یک پتانسیل جدیدی برای سلول درمانی در دیابت باشد.