تجربه دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی: خشونت عمودی

یادگیری در محیط های بالینی بخش مهمی از برنامه آموزشی دانشجویان پرستاری به شمار می آید. تعامل موثر و پویای دانشجویان با اعضای تیم مراقبت سلامتی، مربیان، محیط های بالینی و عناصر آن منجر به تکامل حرفه ای آنها می گردد. هدف این مقاله، گزارش بخشی از یک مطالعه اصلی است که به توصیف تجارب منفی دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی می پردازد.
در این مطالعه کیفی، دوازده دانشجوی کارشناسی پرستاری شاغل به تحصیل در دو دانشکده پرستاری و مامایی بزرگ شهر تهران و دو دانش آموخته کارشناسی پرستاری با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده های مطالعه از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته در دوره کارآموزی های بالینی جمع آوری و با روش نظریه پایه استراس و کوربین مورد تحلیل قرار گرفت.
خشونت عمودی به عنوان یکی از یافته های مهم مطالعه اصلی با شواهد متعدد و متنوعی از قبیل؛ تحقیر شدن، سرزنش شدن، عدم پذیرش، بهره کشی، تبعیض، زورگویی، فقر حمایت و محدودیت در یادگیری تظاهر نمود. منشاء این رفتارها عمدتا پرسنل پرستاری بخش ها و مربیان بالینی بودند.
نتیجه گیری کلی: یافته های مطالعه حاضر فضای غیر حمایتی عرصه های بالینی را آشکار ساخت. درک و شناسایی مسائل و چالش های فراروی دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی و اداره موثر آنها می تواند شرایط پذیرش آنها را به عنوان نیروهای جوان حرفه میسر نماید.