مکانیابی نفوذپذیرترین اراضی برای توسعه طرحهای تغذیه مصنوعی منابع آب

در سال های اخیر، در مناطق خشک و نیمه خشک، محدودیت دسترسی به آب در بیشتر موارد یکی از بزرگترین محدودیت های توسعه است. برنامه ریزی استفاده از سرزمین به عنوان یکی از وجوه اساسی برنامه ریزی توسعه بدون شناخت منابع خاک در کشور ناممکن است. کاربری های گوناگون خاکها و چگونگی تاثیر نحوه مدیریت آنها نیز از نکاتی است که مورد بررسی قرار می گیرد. اطلاعات گردآوری شده در مطالعات خاکشناسی، در طراحی استفاده از اراضی، پیش بینی و ارزیابی تاثیر آن بر محیط سودمند است. با توجه به خشکسالی های اخیر در استان اصفهان مدیریت صحیح استفاده از حوزه های آبی از فوریت های مدیریتی به شمار می آید. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل نفوذپذیری خاک استان اصفهان بر اساس بافت و جنس خاک و چگونگی پوشش گیاهی می-باشد، که می تواند کمک شایانی در مدیریت منابع آبی و مکان یابی صحیح طرح های تغذیه مصنوعی منابع آبی این استان کند. نتایج حاصل نشان می دهد که 21921.584777 کیلومترمربع از خاک استان دارای نفوذپذیری خوب می باشد که بیشتر در قسمت های خاک های ناحیه کوهپایه ای و ناحیه خاک-های هموار می باشد که در محدوده حوزه های برخوار و مورچه خورت و میمه و شهررضا است.