اثر کیتوزان بر رشد و برخی ویژگی های فیزیولوژیک نخود در شرایط تنش شوری

به منظور ارزیابی اثر کیتوزان بر رشد رویشی و برخی ویژگی های فیزیولوژیک نخود در شرایط تنش شوری آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل شوری (0، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) و سطوح مختلف کیتوزان (0، 1/0 و 2/0 درصد، که همه در اسید استیک 1 درصد حل شده بودند) همراه با تیمار آب مقطر بودند. نتایج نشان داد افزایش شوری موجب افزایش میزان مالون دی آلدئید (834/0 میلی مول بر گرم)، پرولین (254/0 میلی گرم بر گرم وزن تر)، کربوهیدرات کل (48/10 میلی گرم بر گرم وزن تر)، سدیم ساقه (87/1 درصد)، سدیم ریشه (05/2 درصد) و کاهش میانگین سایر صفات گردید. تیمار با کیتوزان طول ساقه، وزن خشک ساقه و محتوی نسبی آب را افزایش و میزان مالون دی آلدئید را کاهش داد. در شرایط تنش شوری، تیمار کیتوزان موجب افزایش طول ریشه، وزن خشک ریشه، میزان پرولین و کربوهیدرات کل برگ شد. همچنین تیمار کیتوزان موجب افزایش میزان پتاسیم و کاهش میزان سدیم ساقه هم در شرایط بدون تنش و هم تنش شد. میزان پتاسیم ریشه در گیاهان تیمار شده با کیتوزان نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافت، ولی میزان سدیم ریشه 14/7 درصد کاهش نشان داد. چنین به نظر می رسد که پیش تیمار بذر با کیتوزان از طریق کاهش جذب یون سدیم و افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات کل و پتاسیم اثرات مضر تنش شوری را در نخود کاهش داده است.