تعیین اندیس دیزل سوخت های بیودیزل تولید شده از ترکیبات اتیل استر اسیدهای چرب بر اساس استاندارد ASTM D 611

از پارامترهای کیفی احتراق سوخت، اندیس دیزل می باشد که نشان دهنده ی درجه ی آرام سوزی و کیفیت سوخت دیزل است. یکی از روش هایی که بدون صرف هزینه و زمان زیاد می توان این پارامتر را اندازه گیری نمود استاندارد ASTM D 611 است.

در این تحقیق از هفت نوع روغن گیاهی (ذرت، سویا، سبوس برنج، هسته انگور، زیتون، آفتابگردان و کلزا) برای تولید سوخت بیودیزل با استفاده از الکل اتانول و به روش ترنس استریفیکاسیون استفاده گردید. در راستای به دست آوردن اندیس دیزل، اندازه گیری نقطه ی آنیلین و درجه ی API لازم می باشد. اندازه گیری نقطه ی آنیلین نیز بر اساس استاندارد ASTM D 611-04 انجام شد. در این آزمایش ها از گازوییل به عنوان سوخت مبنا استفاده شد.

نتایج حاصل نشان داد که مقادیر اندیس دیزل سوخت های بیودیزل تولید شده از ترکیبات اتیل استر اسیدهای چرب، در بازه 45-38 می باشد در حالی که سوخت گازوییل دارای اندیس دیزل 56/51 می باشد. همچنین نتایج نشان داد که چگالی سوخت های بیودیزل به مراتب بالاتر از سوخت گازوییل است که باعث کاهش درجه ی API شده است.
نتیجه گیری و بحث: سوخت های بیودیزل حاصل از اتیل استر اسیدهای چرب از لحاظ کیفیت احتراق، اختلاف کمی در درجه آرام سوزی نسبت به سوخت گازوئیل دارند. مقادیر اندیس دیزل نمونه سوخت های بیودیزل بجز کلزا و سویا به گازوییل نزدیک است. این نتایج نشان می دهد که سوخت های اتیل استر اسیدهای چرب می تواند جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی باشند.