بررسی مقایسه ای محتوای رزمارینیک اسید و سالویانولیک اسیدهای A و B در 4 گونه مریم گلی (.Salvia L) خودروی ایران

مریم گلی (.Salvia L)، یکی از بزرگ ترین جنس های تیره نعناعیان (Lamiaceae) با 58 گونه در ایران است. روغن های اسانسی، ترپنوئیدها، مشتقات اسیدهای فنلی و فلاوونوئیدها متابولیت های ثانوی اصلی گونه های مریم گلی را تشکیل می دهند و خواص دارویی این گیاهان به طور عمده مربوط به فعالیت های پاد اکسایشی این ترکیبات می باشد. در این پژوهش، برخی اسیدهای فنلی (رزمارینیک اسید، سالویانولیک اسیدهای A و B)، در برگ و ریشه 4 گونه مریم گلی خودروی ایران برای اولین بار به روش HPLC جداسازی و سنجش شدند. بر طبق نتایج حاصل، S. verticillata با بیشترین مقدار رزمارینیک اسید در برگ و ریشه (به ترتیب 88/0±53/41 و 19/0±99/5 میلی گرم بر گرم وزن خشک)، به عنوان غنی ترین منبع این اسید فنلی شناسایی شد. مقدار سالویانولیک اسید B از 95/4±89/26 میلی گرم بر گرم وزن خشک در برگ S. officinalis، تا 74/2±71/75 میلی گرم برگرم وزن خشک در برگ S. nemorosa، متغیر بود. همچنین بیش ترین محتوای سالویانولیک اسیدB (12/3±68/10 میلی گرم برگرم وزن خشک) در ریشه S. nemorosa برآورد شد. برگ S. officinalis و ریشه S. nemorosa به ترتیب با 77/0±55/4 و 85/1±68/6 میلی گرم برگرم وزن خشک، بیش ترین محتوای سالویانولیک اسید A را به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد که برگ ها نسبت به ریشه ها از اسید های فنلی غنی تر بودند و در بین آن ها سالویانولیک اسیدB بیشترین مقدار را تشکیل می دهد؛ رزمارینیک اسید و سالویانولیک اسیدA در مراتب بعدی قرار داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که S. verticillata و S. nemorosa با توان بالای تولید و ذخیره سازی اسیدهای فنلی می توانند به عنوان گونه های شاخص برای مصارف دارویی معرفی شوند.