توسعه روش«تعادل انرژی» برای محاسبه دامنه ارتعاش کابل دارای بیش از یک میراگر و تعیین بهترین محل نصب

ارتعاشات «آولین» کابل های خطوط انتقال برق، خسارت زیادی به شبکه های انتقال توان الکتریکی وارد می کند. رایج ترین روش برای کنترل دامنه ارتعاش، استفاده از میراگر «استاک بریج» است. به دلیل پیچیدگی اندرکنش باد و کابل، از روش «تعادل انرژی» برای محاسبه دامنه ارتعاش حالت پایا استفاده می شود. همچنین برای در نظر گرفتن انتشار موج، پاسخ کابل بصورت برهم نهی دو موج رونده فرض می شود. در تحقیق حاضر روش تعادل انرژی و موج همساز رونده برای محاسبه دامنه پایای ارتعاش کابل دارای تعداد دلخواه میراگر توسعه داده می شود و با استفاده از آن تاثیر تعداد، محل نصب و امپدانس میراگر در انرژی اتلافی و عملکرد میراگرها بررسی می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد نصب میراگر در محل بهینه موثرتر از افزایش تعداد میراگر است و افزایش تعداد میراگر لزوما افزایش انرژی اتلافی را به دنبال ندارد. در ادامه این تحقیق رابطه بین «نسبت موج ایستاده» و «ضریب جذب» میراگر استخراج و ارایه می شود. اهمیت این رابطه از آنجاست که در تست تجربی اندازه گیری «نسبت موج ایستاده» میسر است ولی به دلیل عدم امکان سنجش دامنه موج های رونده، ضریب جذب (شاخص عملکرد میراگر در اتلاف انرژی) قابل محاسبه نیست. در نهایت بررسی اثر مشخصات دینامیکی میراگر بر ضریب جذب نشان می دهد که مقدار حقیقی امپدانس میراگری که بتواند کل انرژی گسیل شده را جذب کند، مستقل از فرکانس ارتعاش است و چنانکه بزرگی امپدانس، همواره (برای همه مقادیر فرکانسی) کمتر از امپدانس کابل باشد، جذب کامل انرژی هرگز رخ نمی دهد.