نقش افزایش قطبیت حلال در محتوای تام فنل و فلاونوئیدی و میزان فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه مورد Myrtus communis L.

گیاهان داروئی از منابع اصلی آنتی اکسیدان های قوی به شمار می روند. گیاه مورد از خانواده میرتاسه یک گیاه داروئی بوده که در سراسر دنیا در طب سنتی به کار می رود. این گیاه بسیار شناخته شده بوه و فعالیت آنتی اکسیدانی اثبات شده ای دارد. این مطالعه به منظور بررسی نقش حلال در محتوای فنلی و میزان فعالیت آنتی اکسیدانی برگ گیاه مورد طراحی شده است.
برگ ها در سایه خشک و به قطعات ریز خرد شدند. پودر گیاه به طور جداگانه و هم چنین به طور متوالی با 6 حلال با قطبیت های متفاوت شامل: n- هگزان، کلروفرم، اتیل استات، n- بوتانول، متانول و آب استخراج شدند. بدین ترتیب 12 عصاره تهیه شد. فعالیت آنتی اکسیدانی با چهار روش مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت: به دام اندازی رادیکال آزاد DPPH و نیتریک اکساید، تست احیا کنندگی و بررسی فعالیت شلاته کنندگی آهن. علاوه بر آن محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی نیز اندازه گیری شد.
بالاترین راندمان عصاره گیری در هر دو روش به قطبی ترین حلال تعلق داشت: آب. این عصاره بالاترین میزان فنلی تام را نیز دارا بود، اما میزان فلاونوئید آن بالاترین نبود. حلال های قطبی بهترین فعالیت آنتی اکسیدانی را در به دام اندازی رادیکال آزاد DPPH و نیتریک اکساید و هم چنین تست احیا کنندگی نشان دادند. حلال های غیر قطبی مانند کلروفرم، n- بوتانول و اتیل استات برای استخراج فلاونوئید ها بسیار مناسب تر بودند و فعالیت شلاته کنندگی آهن بالاتری از خود نشان دادند.
استفاده از حلال قطبی، استخراج مقادیر بیش تر ترکیبات فنولی را امکان پذیر می نماید. این ترکیبات بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی را در عصاره دارا می باشند. حلال های غیر قطبی برای استخراج فلاونوئید ها مناسب تر هستند.