مبانی فلسفی تربیت سیاسی از منظر جان لاک و امام خمینی(ره)

تربیت سیاسی به عنوان فرایندی که دانش ها، ارزش ها و نگرش های نظام سیاسی را به نسل نو منتقل و موجبات ثبات و پایداری آن نظام را فراهم می سازد، از مهم ترین ابعاد تربیت و از ضروری ترین مقوله هایی است که از دیرباز مورد توجه فیلسوفان و متفکران مختلف قرار گرفته است. با توجه به تاثیر تربیت سیاسی از مبانی فکری و فلسفی هر جامعه، این مقاله درصدد است تا با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با رویکرد تطبیقی مبانی فلسفی این نوع تربیت را از منظر جان لاک به عنوان پیشگام و بنیانگذار لیبرالیسم سیاسی؛ که سعی وافری بر توجیه آراء سیاسی اش بر نصوص کتاب مقدس مسیحیان نموده است، و امام خمینی(ره) به عنوان نظریه پرداز و بنیانگذار نظام سیاسی نوین مبتنی بر فلسفه سیاسی اسلامی را مورد بررسی قرار دهد. بر اساس این پژوهش ضمن وجود برخی مشابهت ها و همپوشانی ها در مفاهیم مرتبط با سیاست و تربیت سیاسی همچون مقبولیت مردمی نظام سیاسی، اما از حیث مبانی نقاط افتراق فراوانی مشاهده شد. یکی از اساسی ترین این افتراقات مبنایی را می توان در محوریت توحید در تمام شئون سیاست و فعالیت های تربیتی و سیاسی در اندیشه امام و فقدان این بنیان نظری در اندیشه جان لاک دانست.