ارزیابی نیروهای موثر بر تشکیل و تقویت توفان حاره ای گونو با استفاده از مدل تحلیلی کیو و بررسی عملکرد مدل های عددی در تعیین شدت آن

شدت چرخند حاره ای با سرعت باد در دیواره چشم چرخند یا فشار سطح دریا در چشم آن تعیین می شود. به این منظور دو مدل عددی میان مقیاس (Advance Regional Prediction System) ARPS و WRF (World Research Forecasting) در بازه زمانی و مکانی فعالیت چرخند حاره ای گونو Gonu)) اجرا شد. برون داد اجرای این دو مدل با پیکربندی های به کار برده شده با داده های پردازش شده ماهواره ای داده های مرکز اخطار تایفون نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده (JTWC، Joint Typhoon Warning Center) مقایسه شد. برون داد مدل WRF در مقایسه با داده های JTWC، شدت توفان گونو را با دقت نشان نمی دهد، اما مدل ARPS در این مورد به طور نسبی موفق تر عمل کرده و ابرچرخندی آن را از رده پنج پیش یابی کرده است. برای تعیین سازوکار دینامیکی این توفان، بزرگی نیروهای گریز از مرکز، کوریولیس و اصطکاک در هنگام فعالیت توفان گونو محاسبه می گردد و شدت چرخند حاره ای در زمان های مختلف بررسی و با مقادیر مشابه به دست آمده از مدل تحلیلی کیو Kiue)) مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد که نیروی گریز از مرکز، بیشترین سهم را در کاهش فشار چشم چرخند حاره ای گونو داشته است. در چهارم ژوئن که چرخند گونو در بیشینه فعالیت و شدت خود (رده پنجم) قرار داشت، سهم سه نیروی گریز از مرکز، اصطکاک و کوریولیس در کاهش فشار چشم گونو به ترتیب 61/51، 68/41 و 32/4 هکتو پاسکال به دست آمد. در نتیجه توفان های با سرعت مماسی بزرگ تر باعث کاهش بیشتر فشار در مرکز توفان می شوند و نیز سطوح ناصاف تر نقش بیشتری در کاهش فشار هسته مرکزی توفان دارند.