اثر تلقیح ریشه دو رقم یونجه (Medicago sativa) با جدایه هائی از گونه های سینوریزوبیوم و باسیلوس بر رشد، مقدار کلروفیل و تمامیت غشای سلول در شرایط تنش شوری

در این پژوهش بذر و گیاهچه های دو رقم یونجه (یزدی و همدانی) با جدایه هائی از گونه های سینوریزوبیوم و باسیلوس بصورت منفرد یا توام تلقیح شدند و سپس در دو سطح شاهد (فاقد شوری) و شوری (100 میلی مولار NaCl) رشد کردند.ریزوبیوم از گرهک های گیاهان یونجه و باسیلوس از خاک مزارع دولت آباد اصفهان جداسازی شدند و جدایه های متحمل به نمک با روش لکه گذاری در محیط YMA، PVK حاوی 100 میلی مولار نمک شناسایی گردیدند. سپس نتایج نشان داد که شوری موجب افزایش نشت الکترولیتی غشاء و کاهش مقدار کلروفیل a، b و وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه گیاهان در هر دو رقم یونجه شد. رقم همدانی نسبت به یزدی به شوری حساس تر بود. تلقیح با سینوریزوبیوم و باسیلوس رشد گیاه، مقدار کلروفیل و تمامیت غشای سلول را در شرایط شور و غیر شور در مقایسه با تیمار شاهد (غیر همزیست) بهبود بخشید. همچنین دو گونه باکتری اثرات هم افزائی بر روی یکدیگر داشتند، به طوری که در اکثر موارد تلقیح توام موثرتر از تلقیح منفرد با سینوریزوبیوم یا باسیلوس بود. نتایج پیشنهاد کرد که تلقیح گیاهان با جدایه های این باکتری ها به چیرگی گیاه بر تنش شوری کمک می کند.