تاثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر صمیمیت زوجین

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر صمیمیت زوجین بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه شهر بندرعباس در سال تحصیلی 931392 بودند. از میان 185 زوج متقاضی شرکت کننده، تعداد 97 زوج که نمره پایینی در پرسشنامه مولفه های عشق اخذ کرده بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. سپس، 40 زوج به صورت تصادفی انتخاب شدند که در دو گروه آزمایش (20 زوج) و گروه گواه(20 زوج) قرار گرفتند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه عشق مثلثی یا مولفه های عشق (استرنبرگ، 1997) به همراه اطلاعات جامعه شناختی آزمودنی ها بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر میزان صمیمیت زوج ها اثر مثبت و معناداری دارد (05/0>P). نتیجه آنکه آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار می تواند در افزایش میزان صمیمیت زوج ها مورد استفاده قرار گیرد.