تبیین ادراک بیماران و پرستاران بخش اورژانس از مفهوم مراقبت

بین توقعات بیماران و مراقبت واقعی که آنان توسط پرستاران دریافت می کنند اختلاف وجود دارد. از آن جایی که بیماران بخش اورژانس نیازمند درمان و مراقبت فوری وخاص هستند، درک انتظارات آن ها جهت ارائه مراقبت مطلوب ضروری است. همچنین درک پرستاران در ارائه مراقبت در شرایط اورژانس به گونه ای دیگر می باشد. مطالعه حاضر با هدف تبیین ادراک بیماران و پرستاران از مراقبت در بخش اورژانس انجام گردید.
این بررسی از نوع کیفی به شیوه تحلیل محتوا انجام شد که طی آن 25 پرستار و بیمار در مدت شش ماه به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف در بخش های اورژانس دو بیمارستان آموزشی شهر تهران انتخاب و بررسی شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار جمع آوری و همزمان با استفاده از آنالیز محتوای کیفی قراردادی تجزیه و تحلیل گردیدند.
آنالیز مستمر و مقایسه ای داده ها نشان داد که ادراک پرستاران و بیماران از مراقبت در دو طبقه نیاز بیماران و انجام وظایف و کارهای روتین توسط پرستاران قرار گرفته است. نیاز بیماران از مراقبت شامل سه زیر طبقه تسکین و رفع سریع درد و رنج ناشی از بیماری، حفظ حریم و احترام و تعیین سریع وضعیت بستری بوده است. اما درک پرستاران از مراقبت که همان طبقه انجام وظایف و کارهای روتین بوده است از سه زیر طبقه انجام کار بصورت دقیق، سریع و جامع تشکیل شده است.
همانگونه که ملاحظه می شود معنای مراقبت در بیماران اورژانس مبتنی بر درک نیاز و شرایط حاد خودشان می باشد اما پرستاران مراقبت را براساس شرایط و موقعیت سازمانی درک و تجربه می کنند. این موارد نشان دهنده وجود واگرایی معنایی قابل توجه بین ادراک بیماران و پرستاران بوده است. برای کاهش تنش ها و بهینه سازی کیفیت مراقبت، پرستاران و مدیران باید به حل این چالش توجه نمایند.