اثر حفاظتی ترامادول بر روی کبد، به دنبال آسیب های ایسکمی-رپرفیوژن ناشی از به کارگیری تورنیکت جهت خونبندی در جراحات جنگی

گرچه استفاده از تورنیکت جهت خونبندی زخم ها از دیر باز مطرح بوده ولی به کارگیری طولانی مدت آن سبب بروز آسیب های جدی ایسکمی-رپرفیوژن خواهد شد. اختلال عملکرد کبد به دنبال آسیب های ایسکمی-رپرفیوژن بسیار شایع است. ترامادول دارویی اپیوئیدی است که سبب کاهش واکنش های التهابی می شود. در این مطالعه اثرات این دارو، بروی کبد به دنبال آسیب های ایسکمی-رپرفیوژن عضلات اندام حرکتی خلفی در رت مورد ارزیابی قرار گرفت.
تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار، به 2 گروه 15 تایی تقسیم شدند. شرایط ایسکمی-رپرفیوژن به واسطه مسدود کردن سرخرگ رانی به مدت دو ساعت انسداد و 24 ساعت رپرفیوژن ایجاد شد. گروه کنترل دارویی دریافت نکرد، حال آنکه در گروه درمان بلافاصله، پس از شروع رپرفیوژن بافتی داروی ترامادول به مقدار 20 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به صورت وریدی تزریق شد.
در گروه کنترل میزان سطح سرمی آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز نسبت به گروه درمان افزایش یافته بود و از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری را نشان می داد (05/ 0>P)، همچنین شدت آسیب سلولی در بافت کبد در گروه کنترل نسبت به گروه درمان بیشتر بود و از لحاظ آماری، این اختلاف معنی داری بود (05/ 0>P).
داروی ترامادول اثر محافظتی بر روی کبد در مقابل آسیب های ایسکمی-رپرفیوژن دارد که می توان از این دارو برای کاهش آثار زیان بار ایسکمی-رپرفیوژن متعاقب به کارگیری تورنیکت استفاده نمود.