بررسی تنوع چندقلوزایی در چهار جمعیت گوسفندان متعلق به عشایر ایران با استفاده از اطلاعات توام فنوتیپی، نشانگرهای DNA و سیستم اطلاعات جغرافیایی

هدف تحقیق حاضر، تجزیه و تحلیل تنوع صفت دوقلوزایی گوسفند پرورش یافته در سیستم مرتعی به وسیله عشایر بر اساس فنوتیپ مستقیم، نشانگرهای DNA توام با نمایش در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) می باشد. به این منظور، از چهار نژاد گوسفند پرورش یافته به وسیله عشایر در سیستم مرتعی، مجموعا 97 میش بالغ (افشاری=19، بلوچی=18، ماکویی=30 و مهربان =30) برای ارزیابی تنوع ژنتیکی باروری با استفاده از اطلاعات فنوتیپی، آنالیز اطلاعات DNA و سیستم اطلاعات جغرافیایی DIVA-GIS جمع آوری شد. در مورد اطلاعات ژن های کاندیدا، چندشکلی دو ژن GDF9 و BMP15 با استفاده از PCR-RFLP بررسی شد و نهایتا نتایج بدست آمده از فنوتیپ و ژنوتیپ در مقیاس نقشه قرار گرفت. نتایج جالب بدست آمده نشان داد که چندقلوزایی به طور معنی داری (P<0.01) تحت تاثیر ژنوتیپ هر ژن کاندیدا در این مطالعه قرار می گیرد، بطوری که ژنوتیپ های هتروزیگوت برای هر دو جایگاه ژنی، چندقلوزایی بیشتری نسبت به ژنوتیپ های هموزیگوت نشان دادند (P<0.01). طبق نتایج سیستم GIS، مناطقی که در شمال غرب ایران قرار گرفته اند تنوع بالاتر دوقلوزایی را نشان دادند. شاید بتوان از این نتایج، در سیاست گذاری های ملی حفظ ذخائر ژنتیکی گوسفندان بومی ایران و شناسایی پتانسیل های موجود گوسفندان پرورش داده شده در سیستم باز مرتعی به وسیله عشایر کشور بهره برد.