تحلیل و ارزیابی قابلیت اطمینان دروگرهای نیشکر استافت سری 7000 در برداشت نیشکر

امروزه با مکانیزه شدن سیستم های کشاورزی، انجام به موقع فعالیت ها نیازمند برنامه ریزی صحیح ماشینی است. برای برنامه ریزی صحیح باید از میزان قابلیت اطمینان ماشین ها اطلاع داشت. در همین راستا تحقیقی برای تعیین میزان قابلیت اطمینان دروگرهای نیشکر استافت مدل 7000 در شرکت کشت و صنعت حکیم فارابی برنامه ریزی و اجرا شد. در این تحقیق دروگرها براساس سن کارکرد به سه گروه سنی قدیمی، نیمه قدیمی و جدید تقسیم شدند و زمان های بین خرابی های آنها برای مدت 400 ساعت ثبت شد. تابع توزیع خرابی و پارامترهای آن برای دروگرها محاسبه شد. نتایج حاصل از تابع توزیع خرابی به دست آمده برای دروگرها نشان داد که زمان های بین خرابی دروگرها دارای توزیع مستقل و شناخته شده بود و در ادامه مشاهده شد که توزیع منطبق بر داده ها ویبول دو پارامتری با پارامتر شکل 50/1 برای دروگرهای قدیمی، 42/1 دروگرهای نیمه قدیمی و برای دروگرهای جدیدتر 35/1 بود. همچنین میزان قابلیت اطمینان برای دروگرهای قدیمی، نیمه قدیمی و جدید بعد از گذشت 20 ساعت به ترتیب 2/56، 3/33 و 9/23 بود. با استفاده از برنامه ریزی نگهداری و تعمیرات صحیح می توان از طریق افزایش عمر مفید دروگرها قابلیت اطمینان دروگرها را افزایش داد و از سوی دیگر هزینه های نگهداری و تعمیرات را کاهش داد.