روسیه و برنامه هسته ای ایران؛ منافع و دستاوردها

روسیه در کشاکش پرونده هسته ای ایران همواره تلاش کرده است تا با اتخاذ موضعی میانگیر، منافع خود را هم زمان در دو سوی این کشمکش یعنی تهران و غرب حفظ کند. به رغم مدعای مسکو در مورد اصولی بودن این رویکرد و بازی مستقل در محیطی پیچیده، وابسته شدن بیش از حد بازی مسکو به متغیر «امریکا» و فرض اهمیت اندک سوی دیگر این معادله یعنی ایران را می توان نمودی عینی از وجود نقص در این سیاست دانست. در برآوردی کلان و صرفه نظر از برخی نوسانات تاکتیکی، چیستی نقش مسکو در پرونده هسته ای ایران چیزی بیش از بازی منفعل در چارچوب برساخته امریکا نبوده است. به واسطه همین عملکرد تبعی، وقوف نظری کرملین به اهداف کلان چرایی فشارها بر تهران که همانا تلاش برای هم ساز کردن آن با زیاده خواهی های بلندمدت واشنگتن در خاورمیانه است، به متن سیاست «عملی» روسیه وارد نشده و این رفتار مغایر با اصول ادعایی مسکو در مخالفت با توسعه طلبی امریکا و بودگی به عنوان یک «قدرت بزرگ مستقل» است.