تاثیر تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

سندروم درد پاتلوفمورال (PFPS) از رایج ترین مشکلات زانو در ورزشکاران است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال است.
در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 وزنه بردار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی تقسیم شدند. از پرسشنامه های درد VAS (visual analog scale) و عملکرد حرکتی کوجالا قبل و بعد از اجرای دوره تمرینی به ترتیب برای ارزیابی میزان درد و عملکرد حرکتی استفاده شد. برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون گروه های شرکت کننده ازآزمون t وابسته و برای مقایسه تفاوت های بین گروه ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد.
پس از هشت هفته تمرین قدرتی میزان درد و عملکرد حرکتی هر دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری نسبت به پیش آزمون داشت. اما مقایسه داده های مقیاس درد و عملکرد حرکتی در پس آزمون بین دو گروه مقیاس درد و عملکرد حرکتی تفاوت معناداری نشان نداد.
بر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین در هر دو محیط آب و خشکی موجب کاهش میزان درد و بهبود عملکرد در مبتلایان به سندروم درد پتلوفمورال می شود.