مقایسه دو پروتکل حرکت درمانی در آب بر ناتوانی و شدت درد مردان میانسال مبتلا به کمردردهای مزمن

هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه دو پروتکل حرکت درمانی در آب بر ناتوانی و شدت درد مردان میانسال مبت ال به کمردردهای مزمن بود.
در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 36 نفر از مردان میانسال مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری به عنوان نمونه انتخاب، و به سه گروه مساوی تمرینات دراز کشیده به پشت) 12 نفر(، پیاده روی در آب) 12 نفر(و کنترل) 12 نفر(تقسیم شدند. سپس به گروه های تجربی برنامه حرکت درمانی منتخب در آب شامل 24 جلسه در 6 هفته و هر هفته 4 جلسه 45 تا 60 دقیق های ارائه گردید. میانگین نمرات درد و ناتوانی افراد ب هترتیب به وسیله شاخص بصری درد و پرسشنامه ناتوانی اوسستری قبل و بعد از مداخله انداز هگیری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله آزمون تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس ی کطرفه در سطح معن یداری. (مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میزان درد و ناتوانی ب هطور معن یداری در دو روش تمرینی آب درمانی به صورت درا ز کشیده روی آب و آب درمانی به صورت پیاده روی در آب کاهش می یابد.
نتایج این پژوهش نشان داد که هر چند هر دو نوع پروتکل حرکت درمانی در آب باعث کاهش شدت درد و ناتوانی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن سیاتیکی می شود ولی حرکت درمانی در آب به صورت حرکات دراز کشیده روی آب باعث بهبود بیشتری می شود. در نتیجهمی توان این پروتکل را به عنوان روشی موثر برای این بیماران تجویز نمود.