اثر تغذیه سطوح مختلف گلوتن گندم و اسید آمینه لیزین بر عملکرد رشد و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین جوجه های گوشتی

زمینه مطالعاتی: گلوتن گندم یکی از محصولات فرعی کارخانجات تهیه نشاسته است است که به نظر می رسد بتوان از آن در تغذیه جوجه های گوشتی بعنوان یک منبع پروتئینی استفاده کرد.
تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از سطوح مختلف گلوتن گندم و اسید آمینه لیزین بر عملکرد، راندمان لاشه و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین در جوجه های گوشتی انجام گرفت.
از دو سطح لیزین (100 و 85 درصد توصیه راهنمای راس 308) و چهار سطح افزایشی گلوتن گندم در دوره های 21-0 روزگی (0، 4، 8 و 12 درصد) و 42-22 روزگی (0، 7، 11 و 15 درصد) به روش فاکتوریل 2×4 در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد.600 قطعه جوجه گوشتی به 40 گروه 15 قطعه ایی تقسیم و هر 5 گروه به طور تصادفی به یکی از 8 جیره آزمایشی اختصاص داده شدند.
سطح لیزین جیره تاثیر معنی داری بر صفات عملکردی و قابلیت هضم ایلئومی پروتئین نداشت، ولی راندمان لاشه جوجه های تغذیه شده با سطح 100 درصد لیزین بطور معنی داری بالاتر از سطح 85 درصد بود (p<0.05). تغذیه با جیره غذایی حاوی 12 درصد گلوتن گندم در طی دوره آغازین باعث بهبود معنی دار میانگین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی جوجه ها در این دوره شد (p<0.05). سطح استفاده از گلوتن گندم تاثیر معنی داری بر درصد چربی محوطه شکمی داشت (p<0.05). با افزایش سطح گلوتن گندم از صفر به 15 درصد در جیره رشد قابلیت هضم ایلئومی پروتئین بطور معنی داری افزایش یافت (p<0.05).
نتیجه گیری نهایی: نتایج این آزمایش نشان داد که با تغذیه جیره های غذایی حاوی سطوح 12 و 15 درصد گلوتن گندم به ترتیب در طی دوره های آغازین و رشد می توان عملکرد مناسب جوجه های گوشتی را انتظار داشت ولی کاهش سطح لیزین این جیره ها باعث کاهش راندمان لاشه خواهد شد.