تاثیر کلرهگزیدین بر بیوفیلم برخی باکتری های بیمار ی زای انسانی جدا شده از عفونت های بیمارستانی

بیوفیلم ها جمعیتی از سلول های باکتری هستند که با تولید پلی مر های خارج سلولی و ایجاد ماتریکس اگزو پلی ساکاریدی موجب اتصال برگشت ناپذیر باکتری ها به سطوح می شوند. ایجاد بیوفیلم باعث مقاومت باکتری نسبت به عوامل ضد میکروبی شده و می تواند به بروز مشکلات حاد در این زمینه منجر شود.
بررسی حاضر با هدف ارزیابی تشکیل بیوفیلم در برخی ایزوله های سودوموناس آئروجینوزا (13 مورد)، استافیلوکوکوس اورئوس (13 مورد)، انتروباکتر (13 مورد) و اسینتوباکتر (13 مورد) جدا شده از عفونت های انسانی بیمارستان الزهرا اصفهان انجام گرفت. جدایه ها با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی تایید شدند و در ادامه حداقل غلظت مهار کننده (MIC) کلرهگزیدین و تاثیر آن بر روی رشد پلانکتونی و تشکیل بیوفیلم توسط این جدایه ها بررسی شد. تجزیه های آماری و رسم نمودار ها با استفاده از نرم افزار های SPSS نسخه 20 و Excel انجام شد.
همه جدایه ها (52 مورد) بیوفیلم تولید کردند. میانگین حداقل غلظت مهارکننده کلرهگزیدین برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، انتروباکتر و اسینتوباکتر به ترتیب 001/ 0، 00013/ 0، 001/ 0 و 00003/ 0 گرم بر میلی لیتر بود. رشد پلانکتونی باکتری سودوموناس آئروژینوزا و انتروباکتر در حضور کلرهگزیدین در 60 درصد موارد در MIC 1/4 و در 40 درصد موارد در MIC 8/1 و برای باکتری های اسینتوباکتر و استافیلوکوکوس اورئوس 40 درصد موارد در MIC 4/ 1 و 60 درصد موارد در MIC 1/8 مهار شده بود. بیوفیلم در هیچ یک از رقت های MIC و MIC2 تولید نشد، و با کاهش رقت ضدغقونی کننده قدرت تشکیل بیوفیلم به شکل معنادار ی افزایش پیدا کرد.
نتایج نشان داد که استفاده از کلرهگزیدین در غلظت های مناسب (MIC) می تواند از تشکیل بیوفیلم در گونه های مختلف باکتری های عامل عفونت های بیمارستانی جلوگیری کند اما دوزهایی از کلرهگزیدین که کم تر از MIC هستند می توانند محرک تولید بیوفیلم باشند.