بررسی تنوع گونه ای و الگوی پراکنش کفزیان آب های ناحیه ساحلی بحرکان (خلیج فارس)

در این پژوهش کفزیان بستر گلی خلیج بحرکان در تیر ماه و بهمن ماه 1392، مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفتند. بدین منظور کفزیان با استفاده از گرب ون وین به مساحت 025/0 متر مربع، از 5 ترانسکت (با اعماق 1 و 3 متر)، جمع آوری شدند. در مجموع 52 جنس و 59 گونه شناسایی شدند که گونه های Paraprionospio pinnata، Tornatina persiana، Pseudonoba sp.2، Cerithidea cingulata و Cerithium sp. از گونه های غالب در این بررسی به شمار می روند. بر اساس نتایج آنالیز دانه بندی، جنس بستر، منطقه گلی تشخیص داده شد. بیشترین مقدار درصد مواد آلی رسوبات مربوط به فصل زمستان (SD)±Mean (0/33±20/76) و کمترین آن نیز در همین فصل(SD)±Mean (15/ 0±6) محاسبه شد. در فصل تابستان همبستگی مثبت و معنی داری بین درصد TOM و ذرات سیلت و رس (r=0.79 و P>0/01) به دست آمد. اگرچه در فصل زمستان این ضریب همبستگی از میزان کمتری (48/ 0=r) برخوردار بود. بیشترین و کمترین تعداد کفزیان به ترتیب در فصول تابستان (2038 فرد در 025/ 0 متر مربع) و زمستان (1722 فرد در 025/ 0 متر مربع) مشاهده شدند. بیشترین فراوانی سالانه را به ترتیب دوکفه ای ها (14 /39%)، شکم پایان (47/ 38%)، پرتاران (23/ 19%)، سخت پوستان (92/ 2%)، ناوپایان (13/ 0%) و خارپوستان (07/ 0%) به خود اختصاص دادند. بر اساس مدلWelch، پایین بودن مقادیر شاخص شانون در مطالعه حاضر (با میانگین H=12/2′) نشان می دهد که این منطقه دارای آلودگی متوسط است.