جایگزینی سیستئین 11 با سرین در یکی از ایزوفرم های تیوردوکسین برنج (OsTrx23) با روش جهش زایی هدایت شده و اثر آن بر میزان دایمر شدن و فعالیت احیایی

تیوردوکسین (Trx) ها، پروتئینهایی کوچک هستند که با داشتن یک گروه تیول- دیسولفید در جایگاه فعالشان نقش مهمی در تنظیم اکسایش- احیای سلولی دارند. برخلاف جانوران و پروکاریوت ها، در گیاهان ایزوفرم های مختلفی Trx وجود دارد که بر اساس مجل آنها در سلول در هشت زیرگروه f، m، x، y، z، o، s و h قرار می گیرند. ایزوفرمهای مختلفی از Trx h در سیتوپلاسم سلول های گیاهی وجود دارند. از جمله در برنج نه ایزوفرم Trx h وجود دارد که از این میان ایزوفرمهای OsTrx20، OsTrx1، OsTrx23 و OsTrx18 علاوه بر دو اسید آمینه یCys در جایگاه فعال، دارای یک یا دو Cys اضافی در انتهای آمین توالی خود نیز میباشند. در پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش Cys انتهای در توالی پروتئین OsTrx23، با روش جهش زایی هدایتشده Cys11باSer جایگزین شد. پروتئین جهش یافته (C11SOsTrx23) و طبیعی (WtOsTrx23) در باکتری اشریشیاکلی سویه روزتا به صورت دگرساخت بیان و خالصسازی شدند و فعالیت احیایی آنزیم های طبیعی و جهش یافته در واکنش با انسولین بررسی شد. همچنین دایمر و مونومر بودن این پروتئین ها از طریق ران کردن آنها در دو شرایط احیاء و عدم احیاء بر روی ژل SDS-PAGE مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده سیستئین انتهایی درOsTrx23، با ایجاد پیوند دیسولفیدی نقش کلیدی در دایمرشدن پروتئین دارد اما تاثیری بر فعالیت احیایی ندارد.