بررسی تمایل اتصال داروهای ضد سرطان اکتینومایسین D و میتوزانترون به کروماتین کبد موش صحرایی

اکتینومایسین D و میتوزانترون داروهای ضد سرطانی هستند که در درمان طیف وسیعی ازسرطانها کاربرد دارند. DNAبه عنوان یکی از اهداف اصلی این داروها معرفی شده که نتیجه این اتصال، مهار همانندسازی DNAو رونویسی RNAمی باشد. در هسته سلول های یوکاریوتی، DNAبصورت برهنه نبوده و همراه با پروتئین های هیستونی ساختار فشرده کروماتین را تشکیل می دهد، در این تحقیق تاثیر دو داروی میتوزانترون و اکتینومایسین Dبرروی کروماتین استخراج شده از کبد موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفته است.
نتایج حاصل از ژل الکتروفورز و مطالعات اسپکتروسکوپی UV-Visنشان دهنده اتصال دو داروی فوق با کروماتین اما اتصال قویتر برای میتوزانترون می باشد. حذف باندهای مربوط به پروتئین های هیستونی در مقایسه با نمونه های کنترل در ژل الکتروفورز و کاهش جذب در طول موج های 608 و440 نانومتر که به ترتیب مربوط به طول موج های شاخص داروی میتوزانترون و اکتینومایسین Dهستند حاکی از فشردگی و ترسیب کروماتین پس از اتصال با داروهای فوق الذکر است. منحنی های اسکاچارد و r نسبت بهCf نشان دهنده اتصال هر دو دارو بصورت تعاونی مثبت به کروماتین بوده و مقادیر ثابت اتصال (Ka) محاسبه شده برای میتوزانترون M-1 106 × 1/7 و برای اکتینومایسین D 105 × 35/0 حاکی از اتصال داروی میتوزانترون با تمایل بیشتر به کروماتین می باشد. به علاوه منفی بودن مقادیر انرژی آزاد محاسبه شده برای اتصال هردو دارو به کروماتین نشان دهنده انجام هر دو واکنش اتصال بصورت خود به خودی می باشد.