تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان خون حاد میلوئید

سرطان خون مربوط به بافت های خون ساز بدن است و سرطان خون حاد میلوئید (Acute Myeloid Leukemia-AML) یک نوع شایع و کشنده آن است. میزان بقای پس از تشخیص و عوامل موثر بر آن یکی از شاخص های مهم ارزیابی روش های درمانی است که مورد نظر پژوهش حاضر است.
داده های این مطالعه گذشته نگر مربوط به بیماران AML بستری در بخش خون در بیمارستان ولیعصر2 (مجتمع بیمارستانی امام خمینی) از فروردین 1386 تا آخر شهریور1392 که در مجموع شامل 85 بیمار وارد مطالعه شدند و زمان مرگ به عنوان واقعه شکست برای آن ها در نظر گرفته شد. برای بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران از روش کاپلان-میر و مدل مخاطره متناسب کاکس استفاده شد. کلیه محاسبات با نرم افزار SPSS21،SAS9.2 انجام شده و سطح معناداری 05/ 0 در نظر گرفته شد.
از 85 بیمار بررسی شده، تعداد 46 نفر (1/ 54%) مرد بودند. میانگین سن در زمان تشخیص 3/ 41 سال و میانه زمان بقا 27/ 17 محاسبه شد و حادثه مرگ برای 53 نفر رخ داد. متغیرهای سن در زمان تشخیص، وضعیت تاهل، مصرف دخانیات، پیوند مغز استخوان، داشتن سابقه بیماری خاص، محل سکونت، مقاومت به درمان و متغیر فاکتورهای آزمایشگاهی همچون تعداد گلبول های سفید و گلبول های قرمز، متوسط هموگلوبین گلبولی، نمک، پتاسیم و کلسیم بر بقای این بیماران معنادار بودند.
با توجه به اهمیت سرطان خون و به ویژه نوع حاد میلوئیک آن در مرگ و میر بیماران، تاکید بر متغیرهای سن در زمان تشخیص، وضعیت تاهل، مصرف دخانیات، پیوند مغز استخوان، داشتن سابقه بیماری خاص، محل سکونت و مقاومت به درمان و برخی فاکتورهای آزمایشگاهی، اهمیت زیادی در پیش آگهی مرگ بیماران خواهد داشت.