تاثیر تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای بر سطوح سرمی سوپراکسید دیسموتاز و پروتئین شوک گرمایی 70 سرمی دانشجویان مرد غیرفعال

برنامه های تمرینی مختلف منجر به تغییرات و سازگاری های متفاوتی در سیستم های فیزیولوژیک می شود. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر چهار هفته تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای بر سطوح سرمی سوپراکسیددیسموتاز و پروتئین شوک گرمایی70 دانشجویان مرد غیرفعال بود.
تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که 24 مرد غیرفعال (میانگین سنی 3 /4±67/ 22، وزن 8/ 14±95/ 69 کیلوگرم و شاخص توده بدن 7/ 3±68/ 23 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی با هشت فرد در هر سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته، به مدت چهار هفته تمرین مقاومتی دایره ای را با شدت 75%-65 یک تکرار بیشینه انجام دادند. آزمودنی های گروه استقامتی نیز برنامه تمرینی استقامتی شامل 45-30 دقیقه دویدن تناوبی را با شدت 75%-65 ضربان قلب بیشینه اجرا کردند. قبل و 48 ساعت بعد از دوره تحقیق نمونه گیری خونی برای سنجش مقادیر سرمی SOD و HSP70 از آزمودنی ها به عمل آمد. آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی دایره ای موجب افزایش معنی دار سطوح SOD و HSP70 سرمی مردان غیرفعال شد (05/ 0>p)، اما تمرین استقامتی تاثیر معنی داری بر تغییرات SOD و HSP70 نداشت(0/05علاوه بر این، در تحقیق حاضر تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد(p<0/05).

نتیجه گیری

با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد تغییرات HSP70 و SOD نسبت به تمرینات دایره ای مقاومتی و استقامتی ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، در یک دوره کوتاه مدت چهار هفته ای، تمرینات مقاومتی دایره ای نسبت به تمرینات استقامتی بر این شاخص ها تاثیرگذارتر بود.