ارزیابی آلودگی نفتی آب و خاک بر پایداری، شدت آب گریزی خاک و مدیریت آلاینده ها در منطقه بختیاردشت اصفهان

برای بررسی اثر آلودگی نفتی آب و خاک بر آب گریزی خاک، زمینی در محدوده فضای سبز پالایشگاه نفت اصفهان انتخاب شد. در اثر سوء مدیریت بر اراضی فضای سبز اطراف پالایشگاه، خاک منطقه آلوده به نفت شده و بسیاری از درختان منطقه خشک شدند. از خاک منطقه که تحت تاثیر ضایعات نفتی بود و خاک شاهد، نمونه برداری شد. همچنین، از آب چاه منطقه که آلوده به ترکیبات نفتی بود، نمونه آب تهیه شد. سپس، آزمون زمان نفوذ قطره آب WDPT)) روی خاک های آلوده در محل انجام شد. برای بررسی اثر آلودگی آب منطقه بر خاک، نمونه های دست ساز از خاک ها تهیه و توسط آب های آلوده و غیرآلوده، چرخه های متوالی تر و خشک بر آن ها اعمال شد. سپس، آزمایش های آب گریزی خاک شامل مولاریته قطره اتانول (MED)، جذب پذیری آب و اتانول (SorptivityW&E) روی نمونه های خاک انجام شد. نتایج نشان داد آلودگی نفتی خاک سبب ایجاد آب گریزی و افزایش WDPT، افزایش معنی دار شاخص آب گریزی (R) و کاهش معنی دار cosθ در سطح 001 /0 می شود. اثر آلودگی آب بر شاخص های R و cosθ از دیدگاه آماری به ترتیب در سطوح 001 / 0 و 1 درصد معنی دار شد. بنابراین، آب آلوده پس از چرخه های متوالی تر و خشک شدن، سبب افزایش شدت آب گریزی خاک شد. همبستگی های مثبت معنی دار بین شاخص های آلی و شاخص آب گریزی و همبستگی های منفی معنی دار بین cosθ و شاخص های آلی بیان کننده اثر آلودگی نفتی آب و خاک در ایجاد و افزایش شدت آبگریزی است.