ارزیابی و پهنه بندی شدت تخریب کمی وکیفی منابع آب زیرزمینی با استفاده از مدل اصلاحی بیابان زاییIMDPA وGIS؛ مطالعه موردی دشت فیروزآباد استان فارس

گسترش فعالیت های کشاورزی و صنعت افت سطح آب های زیرزمینی و مشکلاتی مانند تغییر کیفیت آب زیرزمینی، افزایش هزینه پمپاژ و نشست زمین را به دنبال دارد. مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت و کمیت آن ها نیازمند وجود داده هایی در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش آب در یک منطقه جغرافیایی معین می باشد. با توجه به این موضوع در این تحقیق بررسی خطر تخریب کیفی و کمی آبهای زیرزمینی در دشت فیروزآباد استان فارس با استفاده از مدل اصلاحیIMDPA و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام شد. در این پژوهش با استفاده از شاخص های افت آب زیرزمینی، هدایت الکتریکی (EC)، کلر (Cl) و نسبت جذب سدیم (SAR) به بررسی کلاس خطر شدت تخریب در دشت مورد مطالعه پرداخته شد. داده های مورد نیاز با استفاده از اطلاعات دقیق مربوط به آماربرداری های انجام شده توسط شرکت آب منطقه ای استان فارس تهیه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که از نظر افت سطح آب زیرزمینی (وضعیت کمی) حدود 93 % دشت در وضعیت خطر خیلی شدید قرار دارد. از نظر وضعیت کیفی حدود 36 % دشت در وضعیت خطر متوسط قرار دارد. به طور کلی 93 % دشت در وضعیت خطر شدید از نظر تخریب منابع آب زیرزمینی قرار دارد.