بررسی تغییرات مکانی خشکسالی با روش های زمین آماری و شاخص توزیع استاندارد در استان کرمان

خشکسالی یک پدیده آب و هوایی است که احتمال وقوع این پدیده در همه نقاط کره زمین و با هر شرایط اقلیمی وجود دارد. پدیده خشکسالی یکی از مهم ترین بلایای طبیعی است که بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز بسیاری مشکلات از جمله اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شده است. بر این اساس سیستم های پایش در تدوین طرح های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است. آگاهی از وضعیت خشکسالی، با پیشبینی و پهنه بندی شدت خشکسالی میتواند خطر زیانهای ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. در این تحقیق استان کرمان به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش های کریجینگ، کوکریجینگ و معکوس فاصله در تهیه ی نقشه های شدت خشکسالی رخ داده در استان کرمان با استفاده از شاخص توزیع استاندارد میباشد. بدین منظور 44 ایستگاه هواشناسی که دارای آمار بلند مدت و پایه زمانی مشترک بودند، انتخاب گردیدند. سپس شاخص خشکسالی توزیع استاندارد برای دوره آماری محاسبه گردید. نقشه های پهنه بندی خشکسالی برای سالهای 1367، 1372، 1378، 1379، 1381 و 1384 با استفاده از سه روش کریجینگ، کوکریجینگ و عکس فاصله تولید شد. جهت تعیین کارایی هریک از این روش ها از RMSE استفاده شد. از بین سه روش پهنه بندی، روش کریجینگ به دلیل داشتن RMSE پایینتر به عنوان مناسبترین روش انتخاب شد. نتایج این پژوهش نشان داد که شدیدترین خشکسالی ها در سالهای 1378 و 1379 به وقوع پیوسته است.