پیش بینی اثرات بلندمدت تغییراقلیم بر مولفه های اقلیمی در منطقه ی مرطوب

بحران آب به همراه اثرات منفی تغییراقلیم بر آن یکی از دغدغه های جهانی می باشد. تغییرات درازمدت مولفه های مهم اقلیمی در دراز مدت در نتیجه ی انتشار گازهای گلخانه ای تاثیر معنی داری بر حجم منابع آب تجدیدپذیر و متعاقبا، بر برنامه ریزی در راستای تخصیص آن به بخش های مهم خواهد داشت. به همین منظور در این پژوهش، به بررسی اثرات بلندمدت تغییراقلیم در استان مازندران بر میزان دما، بارش و تبخیر- تعرق پتانسیل تحت سناریوهای A1B، A2 و B2 تا سال 2100 پرداخته شد. ابتدا بر اساس داده های هواشناسی در طول دورهی پایه (2010- 1981) در سه ایستگاه نوشهر، رامسر و بابلسر، میزان تبخیر- تعرق پتانسیل با استفاده از معادله ی فائو پنمن- مانتیث برآورد شد. سپس قابلیت مدل ANFIS جهت تخمین تبخیر- تعرق پتانسیل با حداقل داده مورد ارزیابی قرار گرفت. نرم افزار LARS-WG جهت ریز مقیاس سازی داده های مدل گردش عمومی جو HadCM3 استفاده شده و در ادامه، برای پیش بینی مولفه های اقلیمی تا سال 2100 اقلیمی تحت سناریوهای A1B، A2 و B2استفاده شد. افزایش معنی دار دمای حداقل و حداکثر باعث افزایش معنیدار تبخیر-تعرق پتانسیل طی سالهای 2100- 1981 شد.این افزایش در سناریوی A2 بیشتر بود.افزایش بیشتر دماهای کاردینال در فصول سرد سال باعث جابجایی فصل کشت خواهد شد. به طور کلی میتوان دریافت که علیرغم حاکم بودن اقلیم مرطوب طی دورهی پایه در منطقه ی مطالعاتی، افزایش میزان تبخیر- تعرق پتانسیل در تمام سال به ویژه در طول فصل کشت محصولات کشاورزی، بحران آب شدیدی را بر منطقه مطالعاتی حاکم خواهد ساخت. نظر به ارتباط معنیدار میزان آب مصرفی و تولید محصول، عدم توجه به افزایش تبخیر- تعرق پتانسیل، با اعمال خسارتهای شدید اقتصادی، امنیت غذایی را تهدید خواهد نمود.