بررسی اکولوژیک خشونت علیه کودکان در استان های ایران: یک تحلیل خوشه ای

امروزه خشونت علیه کودکان، یکی از مشکلات مهم اجتماعی و سلامت عمومی بوده که بر سلامت افراد در گروه های سنی، نژادی، فرهنگی یا مذهبی متفاوت تاثیر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه فراوانی خشونت علیه کودکان در استان های ایران انجام گرفته است.
اکولوژیک حاضر با استفاده ازتحلیل خوشه ایداده های مطالعه پیمایش سلامت و جمعیت سال 1389 در 31 استان ایران انجام گردید.
پس از تجمیع نمودن بیانگرهای خشونت علیه کودکان، بیشترین مقدار میانگین در کل استان ها به شاخص تنبیه کلامی(99/ 76) و کم ترین آن به شاخص تنبیه بدنی (12 /13) مربوط بود. در تحلیل خوشه اینیز پنج خوشه شکل گرفت که بر اساس آن بدترین وضعیت را استان گلستان (خوشه 2) و بهترین وضعیت را استان های گیلان، خراسان جنوبی، یزد، ایلام، تهران، خراسان رضوی، اصفهان، سمنان، هرمزگان، خوزستان، البرز و خراسان شمالی (خوشه 1) داشتند. هم چنین بر اساس نتایج تحلیل واریانس، چهار شاخص خشونت علیه کودکان مانند مراقبت ناکافی، مواجهه با سیگار، کار کودک و اعتقاد به تنبیه در میان 5 خوشه به دست آمده تفاوت معنی دار نشان داد ولی در زمینه دو شاخص تنبیه بدنی و تنبیه کلامی تفاوت آماری معنی داری دیده نشد.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که میزان کلی خشونت علیه کودک بالا بوده و تنوع گسترده ای از خشونت در جمعیت کودکان ایران مشاهده شد.