مقایسه مدل های Fuzzy AHP باکلی و ANP در ارزیابی توان جنگلداری (مطالعه موردی: حاشیه شهر بهبهان)

سطح جنگل های زاگرس به طور دایم در خطر تخریب است. از اینرو باید مدیریتی بر باقی مانده این جنگل ها اعمال شود که مبتنی بر ارزیابی توان اکولوژیک باشد. ارزیابی سرزمین در واقع شامل پیش بینی یا سنجش کیفیت سرزمین برای یک کاربری خاص از نظر تولید، آسیب پذیری و نیازمندی های مدیریت است. بر این اساس در این تحقیق به ارزیابی توان اکولوژیک حاشیه شهر بهبهان برای کاربری جنگلداری پرداخته شد. بعد از انجام مطالعات پایه و تهیه نقشه های موضوعی منطقه شامل معیارهای خاک، اقلیم، فیزیوگرافی، پوشش گیاهی و سنگ بستر، از روش های تصمیم گیری چندمعیاره فازی Fuzzy AHP باکلی و ANP جهت استاندارد سازی و تعیین وزن معیارها استفاده گردید. در نهایت، مدل اکولوژیک توان منطقه برای الویت بندی کاربری جنگلداری ارائه و نقشه نهایی ارزیابی با استفاده از مدل WLC در هفت طبقه برای منطقه آماده گردید. نتایج نشان داد، در روشANP، 58/55 درصد از مساحت منطقه برای کاربری اراضی جنگلداری مساعد است که به واقعیت نزدیک تر است، در صورتی که در روش Fuzzy AHP، 23/95 درصد از مساحت منطقه مساعد به دست آمد. در نهایت، چنین نتیجه گیری شد که روشANP انعطاف پذیری بیشتر و قابلیت بالاتری در تعیین مناطق مناسب برای کاربری جنگلداری دارد.