مطالعه تطبیقی معیار نقض حسن نیت از سوی ذینفع در ضمانت نامه بانکی

حسن نیت از اصول شناخته شده حقوق قراردادها در عرصه حقوق داخلی و بین المللی می باشد به گونه ای که لازم است تمام قراردادها و روابط بر این اصل استوار باشند. در حوزه حقوق تجارت، تکلیف به رعایت اصل مزبور در زمینه های متنابهی مطرح می شود. رعایت حسن نیت در مطالبه وجه ضمانت نامه های بانکی بین المللی توسط ذی نفع مصداق بارز آن است. در واقع، حفظ و تامین حقوق اصیل جهت جلوگیری از سوء استفاده احتمالی ذی نفع از ضمانت نامه، اقتضاء می کند تا ذی نفع با رعایت حسن نیت در مقام مطالبه وجه ضمانت نامه برآید. چنانچه ذی نفع با نقض تکلیف مزبور، بدون اینکه استحقاق دریافت وجه ضمانت نامه را داشته باشد، آن را مطالبه نماید می توان برای توجیه عدم پرداخت وجه ضمانت نامه یا اعتراض به پرداختی که قبلا صورت گرفته به ایراد نقض حسن نیت متوسل شد. شایان اهمیت است چون در ما نحن فیه، ترتیب اثر دادن به نقض حسن نیت استثنایی بر اصل استقلال ضمانت نامه از قرارداد پایه می باشد، معرفی معیاری برای نقض آن حساسیت ویژه ای را می طلبد که موضوع مطالعه مقاله حاضر است.