سازماندهی ذخیره سازی مهمات در یگان های ناجا با رویکرد پدافندغیرعامل

سطح نگهداشت مهمات به مفهوم ذخیره پلکانی و کافی مهمات برای یگان های ناجا از اهمیت راهبردی برخوردار است که به تبع آن باید فضای ذخیره سازی متناسب با آن که دارای استانداردهای فنی سازه ای و تجهیزاتی و شرایط تعریف شده باشد، در یگان ها پیش بینی و احداث گردد. از سوی دیگر به دلیل الزام پیش بینی شرایط پدافند غیرعامل در ایجاد فضای ذخیره سازی باید اصول حاکم بر این مفهوم مانند اصل پراکندگی مورد ملاحظه اساسی قرارگیرد. در طول سنوات پس از انقلاب اسلامی و به ویژه سنوات پس از ادغام، تامین مهمات و احداث زاغه برای یگان ها از الگوی واحد و متناسب پیروی ننموده و بستگی بسیار زیادی به میزان اعتبارات اختصاص یافته، میزان مصرف مهمات و پیشنهاد و درخواست یگان داشته است که این رویه ناصحیح منجر به تراکم غیر ضروری انواعی از مهمات در برخی رده ها در عین کمبود آن در رده دیگر، عدم مصرف و چرخش مهمات در یگان ها و الزام طی نمودن فرآیند پیچیده و طولانی انهدام، افزایش احتمال بروز فساد و معیوب شدن مهمات و افزایش هزینه های حمل و نقل و ذخیره سازی شامل هزینه های امنیتی، ایمنی و اشتغال و درگیری نفرات بیشتر گردیده است. این تحقیق سعی نموده تا این موضوع را بررسی نماید که تغییر در مبانی برآوردهای تامین، تا چه اندازه در منطقی سازی میزان و روند احداث فضاهای ذخیره سازی مهمات موثر بوده و همچنین تاثیر آن در اجرای اصول پدافند غیرعامل را بررسی و راه کارهایی را برای ایجاد این شرایط در احداث فضاهای مذکور پیشنهاد نماید. به دنبال تحقیق انجام شده، نتایج به دست آمده پس از تغییر سطح نگهداشت انجام شده در قالب دستورالعمل جدید، حاکی از کاهش حجم و فضای ذخیره سازی برآورد شده به میزان بسیار زیاد با ایجاد امکان کوچک سازی و متحرک سازی زاغه ها می باشد.